Między artystą a szeroką publicznością/odbiorcą jego prac zawsze istniała rozległa sfera pośrednia. Pojawiali się w niej najrozmaitsi jego partnerzy, w ten czy w inny sposób uczestniczący w procesie twórczym, od zleceniodawcy poprzez marszanda, galerzystę i impresario, na kuratorze skończywszy. Właś...

Ausführliche Beschreibung

Bibliographische Detailangaben

Weitere Verfasser:	Poprzęcka, Maria 1942- (HerausgeberIn)
Format:	Buch
Sprache:	Polish English
Veröffentlicht:	Warszawa Stowarzyszenie Historyków Sztuki 2019
Schriftenreihe:	Studia z Metodologii Historii Sztuki
Schlagworte:	Kunstausstellung Kurator > Museumskunde Kunstwerk Aufsatzsammlung
Zusammenfassung:	Między artystą a szeroką publicznością/odbiorcą jego prac zawsze istniała rozległa sfera pośrednia. Pojawiali się w niej najrozmaitsi jego partnerzy, w ten czy w inny sposób uczestniczący w procesie twórczym, od zleceniodawcy poprzez marszanda, galerzystę i impresario, na kuratorze skończywszy. Właśnie ten ostatni, dziś obdarzony swoistą autonomią, odciskający swoje piętno na wystawach, które coraz rzadziej są tylko pokazami dzieł, stał się tematem kolejnych "Studiów z metodologii historii sztuki". Kurator, postać niegdyś pojawiająca się w wielu kontekstach, w sztuce XX wieku stał się obok artysty głównym uczestnikiem szeroko pojętych artystycznych wydarzeń. Za datę symboliczną uznaje się tu rok 1972 i wystawę Documenta 5 w Kassel przygotowaną przez Haralda Szeemanna, kiedy to – jak napisała Anda Rottenberg – od tamtej pory wystawa sztuki (…) stała się dyskursem rozpisanym na obiekty. Ta niezwykle mocna i zauważalna obecność kuratora w owej "sferze pośredniej" daje pretekst do stawiania wielu rozmaitych pytań. Jedno dotyczy relacji artysta – kurator, drugie relacji działalność kuratorska – instytucjonalna historia sztuki. Czy intensywna obecność kuratora u boku artysty nie zmusza do rozważenia tak klasycznych kwestii, jak identyfikacja dzieła, jego opis i atrybucja? A zatem czynności prymarnych historii sztuki? Czy nie każe wracać do pytania: kto jest autorem, jak to ma miejsce na przykład w wypadku Biennale w Wenecji, które w Polsce zaczyna konkurs kuratorski, a w finale zostaje sam artysta? Czy przedmiotem badań – jak w "sztuce przeciw historii sztuki" – staje się opozycja dwóch sposobów opowiadania – prezentowania sztuki? Gdzie wobec tej opozycji znajduje się historyk sztuki? Te i inne pytania, postawione w wstępnym artykule przez prof. Marię Poprzęcką, zakreślają obszar krytycznych refleksji, podejmowanych przez kolejnych autorów tomu.
Beschreibung:	261 Seiten Illustrationen 21 cm
ISBN:	9788395315565 8395315562