Istinskata istorija na Bălgarija: načaloto
Gespeichert in:
| 1. Verfasser: | |
|---|---|
| Format: | Buch |
| Sprache: | Bulgarian |
| Veröffentlicht: |
Sofija
Siela
2008
|
| Ausgabe: | 1. izd. |
| Schriftenreihe: | Historia incognita
|
| Schlagworte: | |
| Online-Zugang: | Abstract |
| Beschreibung: | In kyrill. Schr., bulg. - Zsfassung in engl., franz., griech. und russ. Sprache u.d.T.: The authentic Bulgarian history ... |
| Beschreibung: | 239 S. Ill., Kt. |
| ISBN: | 9789542802860 |
Internformat
MARC
| LEADER | 00000nam a2200000 c 4500 | ||
|---|---|---|---|
| 001 | BV035239722 | ||
| 003 | DE-604 | ||
| 005 | 20090122 | ||
| 007 | t | ||
| 008 | 090112s2008 ab|| |||| 00||| bul d | ||
| 020 | |a 9789542802860 |9 978-954-28-0286-0 | ||
| 035 | |a (OCoLC)300147761 | ||
| 035 | |a (DE-599)BVBBV035239722 | ||
| 040 | |a DE-604 |b ger |e rakwb | ||
| 041 | 0 | |a bul | |
| 049 | |a DE-12 | ||
| 084 | |a 7,41 |2 ssgn | ||
| 100 | 1 | |a Petrinski, Ivan |e Verfasser |4 aut | |
| 245 | 1 | 0 | |a Istinskata istorija na Bălgarija |b načaloto |c Ivan Petrinski |
| 250 | |a 1. izd. | ||
| 264 | 1 | |a Sofija |b Siela |c 2008 | |
| 300 | |a 239 S. |b Ill., Kt. | ||
| 336 | |b txt |2 rdacontent | ||
| 337 | |b n |2 rdamedia | ||
| 338 | |b nc |2 rdacarrier | ||
| 490 | 0 | |a Historia incognita | |
| 500 | |a In kyrill. Schr., bulg. - Zsfassung in engl., franz., griech. und russ. Sprache u.d.T.: The authentic Bulgarian history ... | ||
| 648 | 7 | |a Geschichte 100 v. Chr.-700 |2 gnd |9 rswk-swf | |
| 648 | 7 | |a Geschichte 1750-2000 |2 gnd |9 rswk-swf | |
| 650 | 0 | 7 | |a Ethnogenese |0 (DE-588)4121225-3 |2 gnd |9 rswk-swf |
| 650 | 0 | 7 | |a Protobulgaren |0 (DE-588)4047547-5 |2 gnd |9 rswk-swf |
| 650 | 0 | 7 | |a Geschichtsbewusstsein |0 (DE-588)4020526-5 |2 gnd |9 rswk-swf |
| 650 | 0 | 7 | |a Bulgaren |0 (DE-588)4088623-2 |2 gnd |9 rswk-swf |
| 651 | 7 | |a Bulgarien |0 (DE-588)4008866-2 |2 gnd |9 rswk-swf | |
| 689 | 0 | 0 | |a Protobulgaren |0 (DE-588)4047547-5 |D s |
| 689 | 0 | 1 | |a Geschichte 100 v. Chr.-700 |A z |
| 689 | 0 | |5 DE-604 | |
| 689 | 1 | 0 | |a Bulgaren |0 (DE-588)4088623-2 |D s |
| 689 | 1 | 1 | |a Ethnogenese |0 (DE-588)4121225-3 |D s |
| 689 | 1 | |5 DE-604 | |
| 689 | 2 | 0 | |a Bulgarien |0 (DE-588)4008866-2 |D g |
| 689 | 2 | 1 | |a Geschichtsbewusstsein |0 (DE-588)4020526-5 |D s |
| 689 | 2 | 2 | |a Geschichte 1750-2000 |A z |
| 689 | 2 | |5 DE-604 | |
| 856 | 4 | 2 | |m Digitalisierung BSB Muenchen |q application/pdf |u http://bvbr.bib-bvb.de:8991/F?func=service&doc_library=BVB01&local_base=BVB01&doc_number=017045537&sequence=000004&line_number=0001&func_code=DB_RECORDS&service_type=MEDIA |3 Abstract |
| 940 | 1 | |n oe | |
| 942 | 1 | 1 | |c 901 |e 22/bsb |f 0903 |g 499 |
| 942 | 1 | 1 | |c 900 |e 22/bsb |f 09014 |g 499 |
| 942 | 1 | 1 | |c 900 |e 22/bsb |f 09021 |g 499 |
| 942 | 1 | 1 | |c 901 |e 22/bsb |f 0904 |g 499 |
| 942 | 1 | 1 | |c 900 |e 22/bsb |f 09015 |g 499 |
| 943 | 1 | |a oai:aleph.bib-bvb.de:BVB01-017045537 | |
Datensatz im Suchindex
| _version_ | 1806960685243957248 |
|---|---|
| adam_text |
ИСТИННАЯ ИСТОРИЯ БОЛГАРИИ.
НАЧАЛО
Раскрытие исторической истины
-
дело мучительное и трудное, даже
при наличии изобилия письменных и археологических источников.
Когда же письменных источников мало или они отсуствуют, тогда
становится страшно. По своей сущности, добросовестное добыва¬
ние археологического материала происходит оченъ медленно. Поэ¬
тому, историческую картину, воссозданную единственно или преи¬
мущественно исходя из архелогических данных, восполнить трудно
-
в основном, в спорах, терзаниях и лишениях. Если оглянуться на¬
зад и всмотреться в последние
300
лет, разделяя этот период на ин¬
тервалы по веку, можно с уверенностью сказать, что наши познания
стали намного детальнее и богаче. „История славяноболгарская"
Паисия Хилендарского, написанная им в
1762
г.
-
это историческое,
исключительно современное для того времени, сочинение. Однако,
сегодня оно изучается в школах только как литературное произведе¬
ние. Но, если рассмотреть школьные учебники по истории, скажем,
с
1908
г., то нельзя не заметить, что со времен Паисия прошла, по
сути, целая эпоха накопления и осмысления исторических знаний. В
освобожденной Болгарии был воздвигнут культ исторических поз¬
наний, так же, как и сегодня. В этом прослеживается бегство от не¬
удовлетворяющей действительности и вера в будущее. Эти знания
являются плодом патриотических порывов, но именно они поражда-
ют такие порывы. Может быть и правы те, кто усердно твердят о
том, что наши бегства в истории принудительны, когда не находим
достаточно крепких устоев в сегодняшнем дне. Это всего лишь
часть истины. Детское любопытство к пропшому, к загадочному, к
открытиям живет в большинстве из нас и, все-таки, является глав¬
ным.
-208-
Истинная история Болгарии. Начало
В течение последних нескольких недель изумительные и неожи¬
данные
открития,
относящиеся к двум болгарским памятникам куль¬
туры, которые зачислены ЮНЕСКО в Перечень современного куль¬
турного наследия, укрепили нашу веру в силу болгарской науки. Две
надписи, обнаруженные и расшифрованные преподавателем Софийс¬
кого университета, д-ром и. н. Константином Бопшаковым, раскрыли
тайну Казанлыкской гробницы. Нам уже известны исключительно
важные подробности из истории этого памятника культуры мирового
значения- в середине
III
в. до н.э. в гробнице был захоронен фракийс¬
кий царь Ройгос. Росписи представляют царя и его супругу, а также
его знаменитого отца
-
Севта
III,
основателя большого фракийского
города
-
Севтополиса, столицы Одриского царства, который находит¬
ся недалеко от гробницы. С
1948
г. по
1954
г., в результате тщатель¬
но проведенного археологического исследования, город был пол¬
ностью раскрыт, а сегодня он находится на дне водохранилища „Коп-
ринка" (более
20
км длиной)
.
Недавно подводные исследования пока¬
зали, что археологические останки находятся в прекрасном состоянии
и, поэтому, уже ищутся способы экспонирования фракийского города
среди вод водохранилища. Но и это не все. Исходя из второй расшиф¬
рованной надписи, гениальным художником, росписавшим гробницу,
был фракиец Кодзимасес.
Почти одновременно с этим, другое большое научное открытие
позволило нам узнать имена еще двух художников, но со времен Сред¬
невековья. При консервационно-реставрационных работах проф. Гри¬
горий
Григоров
и д-р
Здравко Ждраков
Художественной академии об¬
наружили имена двух художников, создавших стенописи Боянской
Церкви, которая также находится в Списке ЮНЕСКО. Эти росписи
принято считать предренесансовым явлением в културе
Българин.
Художники Кодзимасес, Василий и Дмитрий заняли почетное мес¬
то в истории
българското
и мирового изобразительного искусства.
* *
Современное Болгарское государство возникло в 681г. в резуль¬
тате союза славянских и протоболгарских племен на территории, на
которой тогда проживало немногочисленное местное фракийское на-
209-
Истинската история на България. Началото
селение. Предистория
этого объединения достаточно долгая и слож¬
ная, но настолько важна, что превратилась в предмет постоянного ис¬
следования, изучения и популяризации.
Для историков, археологов, а также этнологов и лингвистов нет
более сложной проблемы в науке, чем вопрос определения прароди¬
ны славян. Можно считать доказанным, что в третьей четверти
II
тыс.
до н.э. протославянские племена жили между р. Вислой и средним те¬
чением Днепра. Археологические памятники периода
ΧΙΠ-Ι
в.в. до
н.э. определены как протославянские и встречаются на значительно
более обширной территории
-
между Балтийским побережьем и р.
Дунаем, в сегодняшней северо-восточной Германии и между реками
Одра и Днепр, на территории современной Польши и в соседних
районах Белоруссии и Украины.
Появляются и первые письменные сведения о славянах. В
I
в.н.э.
Плиний Старший называет их „венедами" и определяет их место оби¬
тания восточнее Вислы. Позднее, во
II
в.н.э., Клавдий Птолемей со¬
общает дополнительную информацию о том, что они обитают на Бал¬
тийском побережьи. О венедах пишет и Корнелий Тацит. Намного
позже, Иорданес в своей „Готике" предоставляет сведения, которые,
вероятно, сегодня цитируются чаще всего. По его мнению, этот народ
разделен на три ветви
-
венеды (на западе), анты (на востоке) и скла-
вины (на юге). Современные западные, восточные и южные славяне
являются наследниками именно венедов, антов и склавинов.
В
III—IV
В.В. н.э., во время походов на юг и юго-восток, некоторые
германские племена, как готы и гепиды, врезаются в земли, населенные
славянами. Очевидно, из этого вытекают значительные последствия
при разделении славян на восточные и западные. С археологической
точки зрения, неимоверно сложно ощутить и определить эти процессы.
В начале
VI
в. н.э. были обнаружены первые истинно славянские
поселения и некрополи по течению Верхнего Днепра и Верхней Эльбы.
* * *
При современном развитии археологических исследований не¬
возможно сказать, что поиск прародины протоболгар увенчался кате¬
горическим успехом. Бьшо сделано предположение, что за период с
I
-210-
Истинная история Болгарии. Начало
в. до н.э. по
V
в. н.э. ее нужно искать по среднему течению р. Енисей
(в Южной России). Несмотря на существование разных теорий, нуж¬
но признаться, что сегодня будет логичнее перевести этноним „болга¬
ры" как „люди, народ". Это самый обычный и распространенный спо¬
соб образования национальных имен, который в то время использо¬
вался и во многих других случаях.
В исторической науке широко известно, что первое упоминание
этнонима встречается в Анонимном римском хронографе
354
года. В
Vb.
н.э.
армянский историк Моисей Хоренский называет протоболгар
„вхндур-булкар" и определяет место их обитания севернее Кавказа,
на „земле болгар" (вероятно, в западной половине северных подсту¬
пов к Кавказу). Несмотря на большое количество интерпретаций, яс¬
но, что под натиском гунн многочисленные протоболгарские массы
устремляются на юг, пересекая Кавказские горы, и достигают Карса,
находящегося в сегодняшней Восточной Турции. Выходит, что эти
протоболгары сохраняют свое этническое самосознание в течение
многих веков
-
вплоть до
XVIII
в.
После
570
года протоболгары располагают, в ивестной мере, са¬
мостоятельностью в границах Западно-тюркского каганата, где про¬
текают сложные деструктивные процессы, которые непосредственно
связаны с созданием собственного протоболгарского державного и
имперского объединения, известного под названием Старая Великая
Болгария.
Пока мы не можем точно установить год создания Великой Бол¬
гарии
-
политического объединения всех степных племен на террито¬
рии, расположенной между Волгой, Кавказом и Дунаем, где домини¬
рующей составляющей являются протоболгары. Скорее всего, это
происходит между
631
и
635
годами. Во главе государственного объ¬
единения встает
Кубрат
и его правление длится до около
660
года.
Границы Великой Болгарии на севере достигали степей р. Донец, на
западе доходили до Днепра, на юге
-
до побережий Черного и Азовс¬
кого морей, а на востоке
-
до истоков р. Кубань, и обрамляли пло-
Щадь около
500 000
кв. км.
И сегодня из наследия Кубрата осталось достаточно много. Раз-
йад Великой Болгарии
-
это и конец властвования протоболгар в вос¬
точноевропейских степях и на территории Северного Причерно¬
морья; это и начало их властвования по эту сторону Дуная.
-211-
Истинската история на България. Началото
Пятеро сыновей Кубрата оставляют важный след в истории евро¬
пейского востока. Византийский летописец Феофан Исповедник пи¬
шет: „И первый брат Батбаян, властитель первой Болгарии, стал их
[хазар] плательщиком дани и по сей день получают от него дань".
Согласно Именнику болгарских ханов, Безмер (Баян, Батбаян) уп¬
равляет, очевидно, единым государством в течение
3
лет, до момента
покорения хазарам, и, скорее всего, именно он был престолонаслед¬
ником до смерти своего отца.
Второй сын Кубрата
-
Котраг, переходит р. Дон и первоначально
устанавливается на плодородных землях за пределами реки. Веком
позже, его наследники создают большое средневековое государство
-
Болгария на Волге, которое просуществовало вплоть до
XIII
в.
Протоболгары, под предводительством двух старших братьев, ос¬
тавили нам в наследство изумительные археологические памятники,
включая огромное сокровище из с. Малая Перещепина (сегодня
-
в Украине). Входящее в его состав золото превышает
25
кг, а сереб¬
ро
- 50
кг. Абсолютно ясно, что сокровище является погребальным
даром и было обнаружено в захоронении властелина Кубрата, одного
из важнейших европейских политических фигур на протяжении все¬
го Средневековья.
Третий сын Кубрата
-
Аспарух,
достигает устья Дуная, где, сою-
зившись с соседними славянскими племенами, создает современную
Болгарию в
681
г. В конце
V
-
начале
VI
в.в.н.э. славянские племена
заняли новые
земи
на востоке. Области между Карпатами и Дунаем и
по северному побережью Черного моря, как и обширные равнины на
севере, были заселены антами
-
восточными славянами.
Остальные сыновья Кубрата
-
Кубер и Алцек, отправились на за¬
пад, чтобы на некоторое время установиться в Паннонии, в рамках
Аварского каганата.
Вскоре Кубер отправляется на юг, где оставляет яркие следы сво¬
его присутствия в Керамисийском поле (между сегодняшними горо¬
дами
Битоля
и Прилеп и полугорной областью Мариово в Македо¬
нии), а также в надписях около Мадарского всадника (культового
центра в сегодняшней северо-восточной Болгарии). В последнее вре¬
мя с именем Кубера связывается сокровище из Врапа (сегодня в Ал¬
бании), и без сомнения, оно принадлежало протоболгарам.
-212-
Истинная история Болгарии. Начало
Алцек, которого большинство исследователей действительно
считает пятым сыном Кубрата, устанавливается на территории визан¬
тийских владений, находящихся в сегодняшней северной Италии, а
позднее он переходит на службу к лангобардскому королю Гримуал-
ду
(662-671).
Исследование славянской культуры на территории современной
Болгарии недвусмысленно указывает на то, что прочное заселение
этой территории славянскими племенами относится к началу
VI
в.н.э.
Оно бьшо продолжено еще несколькими мощными волнами в конце
того же века, в
VII
и
IX
вв. Можно считать, что одновременно с этим
происходило и заселение сегодняшних Македонии и Греции. На Пе-
лопонессе, который, по словам императора Константина
VII
Багря¬
нородного, превратился в „славянскую и варварскую страну", славя¬
нские племена мелинги и эзерци сохраняют свое этническое самосоз¬
нание вплоть до
XVIII
в.
Протоболгары, которые первоначально были союзниками Визан¬
тии в ее войнах против остготов, быстро превратились в врагов этой
великой империи. В течение короткого периода, с
491
по
540
г., они
осуществляют девять нападений, опустошая глубь византийских зе¬
мель. Наступление бьшо продолжено кутригурами во время их похо¬
дов в
551
и
558-559
гг.
Славянские набеги были более разорительными для Византии.
Рассчитывая на хорошо организованные снабдительные базы за пре¬
делами Дуная, с первой половины
VI
в.н.э. славянские набеги преоб-
ретают постоянный характер, а византийские земли на Балканах пре¬
терпевают ужасного рода опустошения
-
в
548-549
годах,
550-551
годах, в течение пяти обсад Солуни между
584
и
675-677
годами, как
и во время обсады столицы Византии в
626
г. Постепенно славяне
оседают на землях всего Балканского полуострова.
После
660
года протоболгары под предводительством Аспаруха
Достигают устья Дуная. Новоприбывшие племена застают на терри¬
тории современной Болгарии „семь славянских племен (родов) и се-
веров". На этом этапе славянские племена, вероятно, уже имели не-
-213-
Истинската история на България. Началото
кую форму государственного объединения, с которьм
Аспарух
всту¬
пает в федеративные отношения. Так было поставлено начало нового
государства Болгария.
По крайней мере, в течение первых
100
лет своего существова¬
ния Болгарское государство имеет явновыраженный федеративный
характер, при этом славянские племенные объединения полностью
сохраняют свое внутреннее устроение. После исторической победы
летом
680
г. в Онгле (устье Дуная)
Аспарух
продолжает наступление
и на протяжении следующего года. К сожалению, невозможно опре¬
делить точную дату заключения первого болгаро-византийского мир¬
ного договора, но, если сопоставить события, описанные в истори¬
ческих источниках, можно предположить, что это событие могло про¬
изойти в период между
18
марта и
9
августа
681
г., но скорее всего, в
конце весны.
Великое переселение народов подходит к концу. Свободных, не
занятых пространств европейского востока осталось немного. Закан¬
чивается великое „распределение мест". Мучительный и столь про¬
должительный переходный период между Античностью и Средневе¬
ковьем полагает основы нашего современенного мира. В истории пе¬
реходные периоды часто утомительны, но было бы легче, если бы они
длились недолго.
Перевод с болгарского: Валентина Петрова
-214-
THE AUTHENTIC BULGARIAN HISTORY.
THE BEGINNING
Revealing of historical truth is quite a difficult task although there are
numerous written and archeological sources. It becomes much worse
when there are few or no sources at all. Conscientious obtaining of arche¬
ological material is extremely slow in its nature. That is why it is very dif¬
ficult to add to and expand the historical picture created mainly on arche¬
ological findings. If we turn back to and look into the last
300
years at one
hundred year intervals, we can definitely say that our historical knowl¬
edge has been enriched with a lot of details. The "Slavonic Bulgarian his¬
tory" written by Paisiy Hilendarski in
1762
is a unique and extremely
modern for its time historical work. Nowadays students study it only as a
literary work. If we examine Bulgarian school books of history, such as
those in
1906,
we cannot help but notice that from the time of Paisiy, a
whole epoch has passed during which a lot of historical knowledge has
been collected and explained. Historical knowledge was raised in cult in
free Bulgaria exactly as it is today. People try to escape from the hard
reality through it and seek faith in the future. This knowledge is a result
of patriotic impulses, but on the other hand it is the basis of their evolve-
ment. We could give credit to those who eagerly claim that our escapism
in history is forced because we cannot always find strong foundations of
that in our present days. This is only partly true. Childish curiosity
towards the past, the enigmatic, the unknown loves in most of us and it is
the important thing that matters.
For the last several weeks two amazing and unexpected discoveries
strengthened our faith in the Bulgarian historical science. They concern
two Bulgarian monuments which are in the list of the world cultural her¬
itage of UNESCO.
Konstantin Boshnakov,
PhD, lecturer at Sofia univer¬
sity discovered and deciphered two inscriptions which revealed the secret
-215-
Истинската история на България. Началото
of the Kazanlak Tomb. We already know extremely important details
about the history of that world-famous monument. The Thracian tsar
Roigos, was buried in the tomb in the middle of third century
ВС.
The
murals show the Tsar and his wife and his famous father Tsar Sevt III
-
the founder of the big Thracian town Sevtopolis, the capital of the
Odrysian Kingdom were buried there. During the period of
1948 - 1954,
excavations round the whole town were made for which the archeological
research was extremely precise. Today the town is under water of the
20
kilometer-long dam called "Koprinka". Recent underwater research
showed that the archeological remains are in excellent condition and the
archeologists are trying to find the best way to exhibit the Thracian town
amid the waters of the dam. But that is not all. The Thracian,
Kodzimases, was the great artist who depicted the frescoes of the tomb
according to the second inscription.
The names of two other artists from the Middle Ages became known
as a result of another great scientific finding done almost at the same
time. Professor Gregoriy Grigorov and Zdravlov Zhdrakov, PhD, from
Sofia Academy of Art found the names of the artists who painted the fres¬
coes of Boyana Chirch listed as one of the UNESCO's world heritage
sites. These murals are considered to be the pre-Renaissance phenomenon
in the Bulgarian culture.
The artists Kodzimases, Vassiliy and Dimitar already take an honor¬
able place in the history of the Bulgarian and world fine art.
* * *
The contemporary state was founded in
681
as a union of Slavonic
and proto-Bulgarian tribes on a territory where a small number of
Thracian population lived. The pre-history of this union is quite long and
complicated. However, it is of such importance that it is worth being con¬
stantly researched, studied and popularized.
Searching for and finding the Slavonic original homeland is one of
the most complicated scientific problems for historians, archeologists,
ethnologists and linguists. It is already an established fact that proto-
Slavonic tribes lived between The
Visla
and the middle course of the
Dnieper in the third quarter of the second millennium. The archeological
-216-
The authentic Bulgarian history. The beginning
monuments dating back to 13th
ВС
-1st
century AD determined as
proto-Slavonic can be found on a significantly greater territory
-
between
the Baltic sea coast and the Danube in present day north-east Germany,
and between the Oder and the Dnieper rivers, present territory of Poland
and the regions close to Belarus and Ukraine.
The first written reports about the Slavs appeared. The Roman histo¬
rian Pliny the Elder, called them "venethi" because they were settled to
the west of the
Visla
river in the I century. A little later, in the II century,
Claudius Ptolomei added that they inhabited the Baltic Sea coast.
Kornelius Tatsitus also wrote about them. In his
Historia
Gothica,
Jordanes, a
Bysanţine
writer, gave some more details which are probably
most quoted today. According to him there are three main branches of the
Slavs
-
venethi or the west Slavs, Antes
-
the east Slavs and the Sclaveni
who lived in the south. This division is used at present.
Some German tribes such as the Goths and the Gepidi invaded the
Slavonic lands in
3rd
and 4th century. That fact obviously had very
important consequences for the division of the Slavonic people into east
and west Slavs. It is extremely important to understand these processes
by archeological findings.
The first typical Slavonic settlements and necropolises were discov¬
ered along the banks of the Upper Dnieper and the Upper Elba at the
beginning of 6th century.
* * *
Having in mind the contemporary development of archeological
research we cannot say that the searching for the proto-Bulgarian home¬
land has achieved undisputable success. A scientific hypothesis that it
was probably situated along the banks of the middle course of the Yenisei
River (south Russia), from
1st
с. ВС
to 5th
с
AD has already been made.
Despite the existence of several different scientific theses we have to
admit that the most logical translation of the ethnonim
"Bulgars"
is "peo¬
ple". That is the usual way of forming the national names in many other
cases from the same epoch.
It is widely-known that that ethnonim is referred to in the
Anonymous Roman Chronograph for the first time in
354.
The Armenian
-217-
Истинската история на България. Началото
historian
Moses
Horenski
called the proto-Bulgarians "vhudur
-
bulkar"
and described their settlements to the north of the Caucasus as the home¬
land of "the
Bulgars"
(probably the western half of the north approach
towards the Caucasus). Despite the different interpretations it is evident
that under the pressure of the Huns great proto-Bulgarian groups of peo¬
ple headed for the south through the mountain reaching to
Kars,
present¬
ly in east Turkey. These proto-Bulgarians probably preserved their ethni¬
cal self-consciousness up to 18th
с
To some extent Proto-Bulgarians were independent within the bor¬
ders of the West Turkic khaganate after
570
where complicated destruc¬
tive processes directly related to the foundation of the proto-Bulgarian
empirial confederation called Old Great Bulgaria went on.
For the time being the exact year of the foundation of Great Bulgaria
is not possible to be ascertained. It was a kind of political union of all
steppe tribes living in the regions between the Volga, the Caucasus and
the Danube which were dominated by the proto-Bulgarians. It seems that
it happened somewhere between
631
and
635.
Khan Kubrat was at the
head of Great Bulgaria up to about
660.
Great Bulgaria's borders reached
the steppes to the Donets river to the north, the Dnieper to the west, the
Black and Azov seas to the south and the Kuban river springs to the east.
It included the territory of about
500 000
square kilometers.
Quite a great part of Kubrat's heritage can still be seen today. The dis¬
integration of Great Bulgaria led to the end of the presence of the proto-
Bulgarians in the East-European steppes and on the north coast of the
Black Sea. Then it was time for the Bulgarian history and presence on this
side of the Danube to begin.
.
Khan Kubrat's five sons left traceable and very important marks in
the east-European history. The Byzantine analyst Theophan the
Confessor wrote: "And the elder brother Batbayan, the ruler of the first
Bulgarian state became their (to the Khazars) taxpayer and so far he pays
them taxes". According to the Nominalia of the Bulgarian Khans
-
Bezmer (Bayan, Batbayan) obviously ruled the united country for three
years before its subjugation to the Khazars. Probably, before his father's
death he was the successor to the throne.
Kubrat's second son Kotrag crossed the Don River and initially set¬
tled on the fertile land along it. His successors found a new big mediae¬
val state called Volga Bulgaria which existed until 13th
с
-218-
The authentic Bulgarian history. The beginning
The proto-Bulgarians led by the two elder brothers left amazing
archeological monuments, including the huge treasure of the village
Malaya Pereshchepina (today in Ukraine). It consists of more than
25
kilograms of gold and about
50
kilograms of silver. It is already absolute¬
ly sure that the treasure was found in Khan Kubrat's tomb. He was one of
the outstanding political figures of the Middle Ages.
Khan Kubrat's third son
Asparan
reached the Danube Delta where he
incorporated most of Slavic populated regions and founded the present
day Bulgaria in
681.
At the end of 5th
с
and the beginning of 6th c. the
Slavonic tribes spread and inhabited new regions to the east of Europe.
The regions between the Carpathian Mountains and the Danube and the
north coast of the Black Sea as well as the vast plains to the north were
inhabited by the Antes-the east Slavs.
Khan Kubrat's other sons
Kuber
and Altsek migrated directly to the
west and settled for a while in
Pannonia
which was within the boundaries
of the Avar Khaganate.
Soon after that
Kuber
started his way to the south where he left bright
traces of his presence in the Keramisijan plain (which was situated
between present day Bitolya and
Prilep
and the hilly region of
Mariovo
in
Macedonia). Such traceable marks of his rale are found in the inscriptions
around the
Madara
Rider. The place around it was a cult center. It is sit¬
uated in present north-east part of Bulgaria. Kuber's rule in these regions
is recently connected with the Vrap treasure (in present Albania). Its
proto-Bulgarian affiliation is out of doubt.
Altsek is considered to be Khan Kubrat's 5th son by most of the
researchers. He settled in the Byzantine lands in today's north Italy. Later
he was in
Langobard
king Grimoald's employment
(662-671).
* * *
Research of the Slavonic culture on the territory of present Bulgaria
unambiguously shows that the Slavonic tribes settled permanently here.
That happened in the early 6th
с
and continued with several consecutive
waves of Slavonic migration at the end of it up to 7th and even to into 9th
с
It led to the almost complete slavicisation of the region including the
territories of present Macedonia and Greece. In Peloponnesus which,
—219-
Истинската история на България. Началото
according to the words of Emperor
Constantine
VII,
was already
"Slavonic and barbaric" country, the Slavonic tribes Melingi and Ezerci
preserved their ethnical self-consciousness up to 18th
с
Initially summoned as helpers to Byzantium in its wars against Ost-
Gothas the proto-Bulgarians quickly turned into its enemy. In a short
period of time from
491
to
540
they carried out nine devastating raids
deep in Byzantine lands. The pressure continued with the campaigns of
Kutrigurs in
551
and from
558
to
559.
The Slavonic sudden raids were even more destructive for
Byzantium. Relying on well-organized supply bases across the Danube,
the Slavonic raids were permanent in the first half of 6th
с
Byzantine
Balkan lands went through terrible defeat in the years from
548
to
549,
550
to
551.
Thessalonica was
5
times in a state of siege between
584
and
675
to
677,
as well as the siege of the very capital of Byzantium in
626.
The Slavs gradually settled in the whole Balkan Peninsula.
The proto-Bulgarians led by Asparuh reached the Danube Delta after
660.
The newcomers found present Bulgaria populated by "the seven
Slavonic tribes (clans) and the Severs". There was probably some kind of
state unification of the Slavonic tribes here, with which Asparuh estab¬
lished federative relationship. The foundations of a new state -Bulgaria
were laid.
It seems that during the first
100
years of the existence of the
Bulgarian state it had a clearly marked federative character. The Slavonic
tribe unions preserved entirely their inner regulations.
Asparuh's pressure continued in the next year after his historical victo¬
ry in the Danube Delta (known as Ongal) in the summer of
680.
Unfortunately, it is not possible the exact date of the signing of the first
Bulgarian
-
Byzantine peace treaty to be determined. The juxtaposition of
events described in the sources shows that it happened somewhere between
18th March and 9th August
681,
probably around the end of the spring.
The great migration of peoples finished. The free unoccupied areas in
East Europe had almost been taken, too. The great settlement was over.
The painful as well as prolonged transition between Antiquity and Middle
Ages laid the foundations of our contemporary world. Historical transi¬
tions are often irritable but it is better when they do not take long.
Translated by
Violeta
Poneva
-220-
LA VRAIE HISTOIRE DE LA BULGARIE
LES ORIGINES
La
revelation
de la
veríte
historique est un acte péniblement difficile
même s'il existe des sources écrites et archéologiques abondantes. Et la,
ou les sources écrites sont rares ou manquent presque, la situation devient
terrible. L'acquisition consciencieuse de
materiel
archéologique
repre¬
sente
un processus extrêmement lent. De cette raison, l'image historique
créée exclusivement ou principalement par des données archéologiques,
se
complete
difficilement, dans
polemiques,
tourments, privations. Si
nous nous tournons vers le passe en observant les derniers
300
ans siècle
par siècle, nous ne pourrons manquer de constater l'enrichissement et la
particularisation de nos savoirs historiques. "L'Histoire slavo-bulgare" de
Paissi de Hilendar, écrite en
1762,
est une ?uvre historique merveilleuse
ainsi qu'extrêmement moderne pour son temps. Pourtant, les
eleves
d'au¬
jourd'hui ne
ľetudient
que comme une ?uvre
litteraire.
Et si on
considere
les manuels scolaires d'histoire de
1908
par exemple, on remarquera sûre¬
ment que depuis Paissi toute une époque s'est écoulée d'accumulation de
savoirs historiques comme de leur
interpretation.
En Bulgarie libre, le
savoir historique est
erige
en culte tout comme aujourd'hui. On cherche
de s'y
evader de
la realite insatisfaisante, du peu d'espoir en l'avenir. Ce
savoir est le fruit des
elans
patriotiques qu'il entraine lui-même d'ailleurs.
Peut-être ont-ils raison ceux qui soutiennent assidûment que les
evasions
dans l'histoire sont
inevitables
lorsque nous ne trouvons pas d'appui ferme
dans le jour
present.
Ce n'est qu'une partie de la
veríte.
La curiosité enfan¬
tine envers l'avenir, envers le mystérieux et l'exploration reste vivante
chez la plupart de nous et c'est ce qui est primordial.
Deux découvertes incroyables et inattendues, concernant deux des
monuments bulgares inscrits sur la liste du patrimoine mondial de
l'UNESCO, ont consolide la foi en la force de la science bulgare, ces
-221-
Истинската история на България. Началото
dernières semaines. Deux inscriptions, découvertes et déchiffrées par le
professeur a l'Université de
Sofía
Constantin Bochnakov, docteur es sci¬
ences historiques, ont
revele
le secret du tombeau de Kazanlak. Nous
avons appris des
details tres
importants de l'histoire de ce monument
mondial
:
au milieu du
Iile
siècle av. J.-C. le roi thrace Roygos a ete
enterre dans le tombeau. Les peintures murales
representent
le roi ainsi
que son épouse et son
pere celebre
:
le roi Seuthes
III,
le fondateur de la
grande ville thrace de Seuthopolis, capitale de l'Etat des Odryses, qui
avoisine le tombeau. Pendant les années
1948-1954
la ville est entière¬
ment découverte lors d'une recherche archéologique extrêmement
pre¬
cise,
alors qu'aujourd'hui la ville est
enveloppee
par les eaux du lac de
barrage de Koprinka, de plus de
20
kilometres
de long. Les recherches
subaquatiques ont
revele
récemment que les vestiges archéologiques
demeurent dans un parfait
etat
et en
consequence on
est en train de
chercher
deja
un moyen d'exposer la ville thrace au c?ur du lac. Mais ce
n'est pas tout. La deuxième inscription découverte,
denote
que le Thrace
Kodzimasses est l'auteur
genial
ayant
cree
la
decoration
murale du
tombeau.
Parallèlement, une autre grande découverte scientifique a
revele
les
noms de deux autres peintres, cette fois-ci provenant du Moyen Age.
C'est au cours de travaux de restauration que le professeur Grigori
Grigorov, accompagne par le docteur Zdravko Jdrakov de l'Académie des
Beaux-Arts, a découvert les noms des deux auteurs des fresques de
l'église de Boyana, classée, elle-aussi, dans la liste de l'UNESCO. Les
fresques dont il s'agit sont considérées comme une manifestation
precoce
de la Renaissance dans la culture bulgare.
Les peintres Kodzimasses, Vassili, Dimitar occupent
deja
une place
honorable dans l'histoire de l'art pictural bulgare et mondial.
L'état bulgare commence a exister en
681
tel une alliance de tribus
slaves et proto-bulgares sur un territoire qui abrite
egalement
une popu¬
lation
indigene
thrace peu nombreuse. La préhistoire de cette union est
assez longue est compliquée mais son importance exige qu'elle soit sys¬
tématiquement explorée, étudiée, popularisée.
zzz
—
La vraie histoire de la Bulgarie Les Origines
II n'existe pas de
probleme
scientifique devant les historiens, archéo¬
logues, ethnologues et philologues qui
depasse
en complexité celui du
premier habitat des Slaves. On peut cependant tenir pour une
veríte deja
établie que les tribus protoslaves habitent le territoire compris entre le
fleuve
Vistole
(Visla)
et le cours moyen du fleuve Dniepr pendant le
troisième quart du second millénaire av.
Х
-C.
Durant la
periode XIII-I
s.
av. J.-C, les monuments archéologiques qualifies de protoslaves occupent
deja
un territoire bien plus vaste: entre la cote de la mer Baltique et le
Danube (dans le nord-est de l'Allemagne actuelle), et entre les fleuves
Oder et Dniepr (sur le territoire actuel de la Pologne et sur les
regions
voisines de la
Bielorussie et
de l'Ukraine).
Les premiers témoignages écrits sur les Slaves commencent a appa¬
raître. Au premier siècle, Pline l'Ancien les appelle "Venedes" en les situ¬
ant a l'Est de la
Vistole.
Un peu plus tard, au Ile siècle, Claude Ptolemee
ajoute qu'ils habitent sur la cote balte.
Cornelius
Tacite écrit, lui-aussi, sur
les venedes. Bien plus tard,
Jordanes
communique dans son "Histoire des
Goths" l'information qui est aujourd'hui la plus largement évoquée.
D'après lui, ce peuple est compose de trois tribus: Venedes,
Antes,
Sclovenes qui engendrant plus tard respectivement les Slaves de l'ouest,
les Slaves de l'est et les Slaves du sud.
Aux IlIe-IVe siècles, des tribus germaniques dont les goths et les
gepides transpercent les terres peuplées par les Slaves. Evidemment, ce
fait entraîne de graves
consequences
lors de la
separation
des Slaves en
orientaux et occidentaux. Cependant, ces processus sont infiniment diffi¬
ciles a repérer archeologiquement
Au
debut
du Vie siècle, les Slaves construisent leurs
premieres
véri¬
tables
agglomerations
et nécropoles sur le cours
superieur
des fleuves
Dniepr et Elbe.
* * *
Etant donne le développement actuel des investigations arché¬
ologiques on ne pourrait affirmer que la recherche du premier habitat bul¬
gare a ete couronnée d'un
succes
absolu. Il a ete
deja
lance la supposition
scientifique de le rechercher sur le cours moyen du fleuve Ienisseï (Russie
du Sud) dans la
periode
comprise entre
1er
et
Ve
siècles av. J.-C. Maigre
Истинската история на България. Началото
l'existence de plusieurs
theses
scientifiques, il faut avouer qu'aujourd'hui
le plus raisonnable serait de traduire le nom ethnique des Bulgares
comme "gens, peuple". De nombreux exemples de la même époque
démontrent que c'était souvent le moyen de former les noms des popula¬
tions.
Il est largement répandu que la
premiere
mention du nom ethnique
apparaît chez le Chronographe romain anonyme de
354.
Au
Ve
siècle,
l'historien arménien Moise de Khorene appelle les Bulgares "vkhndour-
boulkhar" en les situant au nord du Caucase dans la "terre des Bulgares"
(probablement la partie ouest du pied nord du Caucase). Nonobstant les
différentes
interpretations,
il devient clair que sous la pression des Huns,
des masses importantes de Bulgares se lancent au sud a travers la mon¬
tagne en accédant jusqu'à
Kars
(dans la Turquie de l'Est actuelle). Il sem¬
ble que ces Proto-bulgares souvegardent leur conscience ethnique
jusqu'au XVIIIe s.
Apres
540,
les Proto-bulgares jouissent d'une certaine indépendance
dans les limites du
Khanat
turc occidental. Les processus destructeurs qui
s'y déroulent, occasionnent la
creation
d'une propre union
imperiale
éta¬
tique proto-bulgare
-
la Vieille Grande Bulgarie.
L'année exacte de la fondation de la Grande Bulgarie reunissant poli¬
tiquement tous les tribus steppiques, compris entre Volga, Caucase et
Danube sous la domination des Bulgares, n'est pas encore établie. Il parait
qu'il s'agit de la
periode
631-635.
Le maître Koubrat se met a la
tete
de
cette union étatique jusqu'autour de
660.
Les
frontieres
de la Grande
Bulgarie s'étendent au Nord jusqu'aux steppes du fleuve Donetz, a l'Ouest
jusqu'au Dniepr, au Sud jusqu'aux cotes de la Mer Noire et de la Mer
d'Azov et a l'Est
-
jusqu'aux sources du fleuve Kouban sur une superficie
de presque
500 000
kilometres
carres.
Aujourd'hui, l'héritage du maître Koubrat est encore honorable. La
division de la Grande Bulgarie marque la fin du temps bulgare aux
steppes est-europeennes et sur la cote nord de la Mer Noire. Afin que
commence le temps bulgare en
deca
du Danube.
Les cinq fils du maître Koubrat laissent une trace
considerable
dans
l'histoire de l'Europe de l'Est. Le chroniqueur byzantin Theophane le
Confesseur écrit: "Et le premier fils Bat-Bayan, le dirigeant de la
pre¬
miere
Bulgarie devint assujetti a eux [aux Khazars] et leur paye toujours
des impots". D'après "Les Chroniques des Khans bulgares", Bezmer
-224-
La vraie histoire de la Bulgarie Les Origines
(connu aussi comme Bayan ou
Bat-Bayan) regne
pendant trois ans sur l'e-
tat évidemment unifie avant de se soumettre aux Khazars. Il parait aussi
que lui, il était le prince héréditaire jusqu'à la mort de son
pere. Le
sec¬
ond fils de Koubrat, Kotrag, traverse le fleuve Don et s'installe d'abord
dans les terres fécondes au-delà du fleuve. Un siècle plus tard, ses héri¬
tiers fonderont le grand
etat
medieval de la
Bulgarie de la Volga qui survit
jusqu'au XlIIe siècle.
Alors, les Proto-bulgares diriges par les deux frères aines, laissent
apres
eux de remarquables monuments archéologiques tels que l'immense
tresor
du village
Malaya Perechtchepina
(aujourd'hui en Ukraine). Le
poids de l'or y contenu
depasse
25
kg, et celui de l'argent
excede
50
kg.
Il est
deja
incontestable que ce
tresor
constitue un
element
du tombeau du
maître Koubrat qui
represente
l'une des figures politiques majeures du
Moyen Age en
general.
Le troisième fils de Koubrat, Asparoukh, atteint l'embouchure du
Danube ou il fonde en
681
la Bulgarie moderne sur la base d'une alliance
avec les tribus voisins slaves. En fin
Ve - debut
Vie siècle, les tribus
slaves avaient
deja
occupe de nouveaux pays a l'Est. Les
regions
compris¬
es entre les Carpates et Danube comme les terres de la cote nord de la
Mer Noire ainsi que les vastes plaines au Nord, se montrent
deja
peuplées
par les
Antes
(les Slaves orientaux).
Les deux derniers fils de Koubrat, Kouber et Altsek, prennent la
direction de l'Ouest avec l'objectif de s'installer a titre temporaire en
Panonie
dans les limites du
Khanat
avar.
Bientôt
apres,
Kouber s'engage au Sud, afin de laisser des traces écla¬
tantes de sa
presence
dans la plaine de Keramissie (se trouvant entre les
villes de Bitolya et de
Prilep
actuelles et la
region
semi-montagneuse de
Mariovo
en Macédoine) ainsi qu'a travers les inscriptions entourant le
Cavalier de
Madara
(centre culturel dans le Nord-Est de la Bulgarie
actuelle). Depuis peu de temps, on associe avec certitude a Kouber le
tre¬
sor
de Vrap (aujourd'hui en Albanie) dont l'origine proto-bulgare est
deja
indubitable.
Altsek,
considere
par la plupart des chercheurs comme le cinquième
fils de Koubrat, s'établit dans les domaines byzantins dans le Nord de
l'Italie actuelle avant d'entrer en service chez Grimoald, le roi des
Lombards
(662-671).
-225-
Истинската история на България. Началото
■ľ
τ
*
L'analyse de la culture slave sur le territoire de la Bulgarie actuelle,
demontre
incontestablement que le peuplement durable des tribus slaves
devrait avoir eu lieu au
debut
du Vie siècle en continuant par quelques
vagues puissantes en fin de siècle comme au Vile et au IXe siècles. Le
peuplement de la Macédoine et de la
Grece
actuelles devrait avoir eu lieu
au même moment. A Péloponnèse, que l'empereur Constantin
VII
Porphyrogenete appelle "un pays slave et barbare", les tribus slaves des
Melinges et des Ezerites préservent leur conscience ethnique jusqu'au
XVIIIe s.
Les Proto-bulgares, tout d'abord appelés au secours de l'Empire
Byzantin dans les guerres contre les ostrogoths, se transforment bientôt
en ennemis de la
Byzance.
Dans la courte
periode
entre
491
et
540,
ils
réalisent neuf attaques dévastatrices au sein des terres byzantines. La
pression continue avec les campagnes des Huns Koutrigour
(551
et
558-559).
Les incursions slaves sont encore plus ruineuses pour l'Empire
Byzantin. Persistantes a partir de la
premiere
moitié du Vie siècle,
soutenues par les bases d'approvisionnement bien organisées au-delà du
Danube, ces incursions causent aux Byzantins des défaits encore plus ter¬
ribles
(548-549, 550-551),
cinq
sieges
de Thessalonique, voire le
siege
de la capitale en
626.
Progressivement, les slaves s'établissent sur le ter¬
ritoire entier de la
Peninsule
Balkanique.
Apres
660,
les Proto-bulgares diriges par Asparoukh atteignent l'em¬
bouchure du Danube. Les nouveaux venus découvrent la future Bulgarie
peuplée par "les sept tribus slaves et les
Severs".
Il existe probablement
deja
une sorte d'union étatique entre les tribus slaves avec laquelle
Asparoukh lie des rapports federatifs. C'est la naissance d'un nouvel
etat:
la Bulgarie.
Pendant au moins les cent
premieres
années d'existence, l'état bulgare
semble avoir un
caractere
proprement federatif, en précisant que l'organ¬
isation tribale des slaves a complètement conserve sa structure interne.
Apres la victoire historique a l'Onglos (sur l'embouchure du Danube)
en ete
680,
l'offensive d'Asparoukh continue au cours de l'année suivante.
Par malheur, il n'est pas encore possible de
determiner
la date exacte du
premier traite de paix conclu entre la Bulgarie et l'Empire Byzantin.
-226-
La vraie histoire de la Bulgarie Les Origines
Cependant, le bilan des descriptions des sources
revele
que cet
evenement
se produit entre
18
mars et
9
août
681
mais plutôt en fin de printemps.
Le temps des grandes invasions est dans son
declin.
A l'Europe de
l'Est, les espaces libres, non-occupes s'épuisent. Le grand rangement
s'achève. Le passage autant
penible
que long de l'Antiquité au Moyen Age
pose les fondements de notre monde moderne. Les passages historiques
sont souvent énervants et il est
preferable
qu'ils durent moins longtemps.
Traduit du bulgare par Todor Kristev
-227-
Η αληθινή ιστορία της
Βουλγαρίας: Η αρχή
Η ανακάλυψη της ιστορικής αλήθειας είναι ένα έργο δύσκολο, ακόμα
κι αν διαθέτουμε άφθονες γραμματειακές και αρχαιολογικές πηγές. Σε
περιπτώσεις όμως, που φιλολογικά κείμενα λείπουν εντελώς, η πλήρης
αναπαράσταση των γεγονότων γίνεται σχεδόν αδύνατη. Η επαγγελματικά
άρτια απόκτηση αρχαιολογικού υλικού είναι εξαιρετικά χρονοβόρα
διαδικασία και για αυτό το λόγο η καλή εικόνα μιας εποχής, η μελέτη της
οποίας βασίζεται σε τέτοιου είδους πληροφορίες, συμπληρώνεται δύσκολα
και με παρά πολλά κενά και διαφορές. Εάν ρίξουμε μια ματιά πίσω μας και
κοιτάξουμε σε διαστήματα ενός αιώνα τα τελευταία
300
χρόνια, σίγουρα θα
κατανοήσουμε τον εμπλουτισμό και τον καταμερισμό των ιστορικών μας
γνώσεων. Η 'Ιστορία Σλαβοβουλγαρική' του Παϊσίου, γραμμένη το
1762,
είναι ένα εξαιρετικό κείμενο, που φαίνεται ιδιαίτερα σύγχρονο για την τότε
εποχή, παρόλο που στους σημερινούς όμως μαθητές αυτό διδάσκεται μόνο
ως λογοτεχνικό προϊόν. Εάν ερευνήσουμε τα σχολικά βιβλία π. χ. του
1908
δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε, ότι από άποψη συσσώρευσης και
εξήγησης γνώσεων έχει περάσει ουσιαστικά μια ολόκληρη εποχή από τα
χρόνια του Παϊσίου. Στη Βουλγαρία αμέσως μετά την ανακήρυξη της
ανεξαρτησίας η ιστορική γνώση είναι σχεδόν λατρεία, ακριβώς όπως και
σήμερα. Σε αυτή τη γνώση ψάχνουμε καταφύγιο από την πραγματικότητα,
που δε μας ικανοποιεί, εκεί ψάχνουμε και πίστη στο μέλλον. Το ενδιαφέρον
για το εθνικό παρελθόν είναι αποτέλεσμα πατριωτικής ορμής, αλλά και η
ίδια η ορμή αυτή γεννά την μεγάλη ανάπτυξη της ιστορικής επιστήμης.
Μπορεί και να έχουν δίκαιο οι λέγοντες, ότι καταφεύγουμε στο παρελθόν,
όταν δεν πατάμε σε σταθερό έδαφος την εποχή, που ζούμε. Αυτό όμως είναι
μόνο η μια πλευρά της αλήθειας. Η παιδική περιέργεια για το παρελθόν, για
το μυστικό, για τις εφευρέσεις μένει ζωντανή μέσα στους περισσότερους
από μας και αυτή στην ουσία είναι το σημαντικότερο συστατικό της
επιστήμης.
-228-
Η αληθινή ιστορία της Βουλγαρίας: Η αρχή
Δύο εκπληκτικές εφευρέσεις σχετικά με δύο βουλγαρικά μνημεία,
που βρίσκονται στον κατάλογο της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς
της
UNESCO
τις τελευταίες εβδομάδες ενίσχυσαν την πίστη μας στη
βουλγαρική επιστήμη. Δύο επιγραφές, που βρέθηκαν και ερμηνεύτηκαν από
τον υφηγητή του Πανεπιστημίου της Σόφιας Κ. Μποσνακωφ, αποκάλυψαν
το μυστικό του τύμβου κοντά στην πόλη Καζανλάκ. Τώρα ξέρουμε
σημαντικές λεπτομέρειες για την ιστορία αυτού του μνημείου παγκόσμιας
σημασίας -στα μέσα του Γ' αι. π. Χρ. εκεί ενταφιάστηκε ο Θράκας βασιλιάς
Ροίγος. Οι τοιχογραφίες παριστάνουν τον ηγεμόνα μαζί με τη σύζυγο του,
αλλά και το φημισμένο πατέρα του Σεύθη, τον ιδρυτή της Σευθόπολης, της
πρωτεύουσας του βασιλείου των Οδρησσών, η οποία βρίσκεται πολύ κοντά.
Το
1948-1954
στην πόλη αυτή έγιναν ολοκληρωτικές αρχαιολογικές
ανασκαφές με εξαιρετικά λεπτομερή έρευνα, ενώ σήμερα το μνημείο
καλύπτεται από την τεχνητή λίμνη «Κοπρίγκα» (μήκους
20
χλμ). Οι
υποβρύχιες έρευνες, που έγιναν προ ολίγου, έδειξαν την καλή κατάσταση
των αρχαιολογικών υπολειμμάτων και αναζητείται τρόπος να εκτεθεί η
πόλη για επισκέψεις μέσα στα ύδατα. Βρέθηκε επίσης και το όνομα του
Κοζιμάση, του ιδιοφυή ζωγράφου, έργο του οποίου είναι οι εξαιρετικές
τοιχογραφίες του τύμβου.
Σχεδόν τον ίδιο καιρό μια άλλη σημαντική επιστημονική εφεύρεση
μας επέτρεψε να μάθουμε το όνομα άλλων δύο ζωγράφων
-
αυτή τη φορά
μεσαιωνικούς. Οι καθ. Γκριγκόρωφ και Ζ. Ζντράφκωφ από την Ζωγραφική
Ακαδημία της Σόφιας βρήκαιν τα ονόματα των δύο δημιουργών, έργο των
οποίων είναι οι τοιχογραφίες στην εκκλησία της Μπογιάνας (κοντά στη
Σόφια)
-
Βασίλειος και Δημήτριος. Οι τοιχογραφίες αυτές θεωρούνται
πρωτοαναγεννησιακό φαινόμενο στο μεσαιωνικό βουλγαρικό πολιτισμό.
Τα ονόματα του Κοζημάση, του Βασιλείου, του Δημητρίου, έχουν
πάρει πια τις θέσεις τους στην ιστορία της βουλγαρικής και της παγκόσμιας
τέχνης.
Το Βουλγαρικό κράτος ιδρύθηκε το
681
ως ομοσπονδία σλαβικών και
πρωτοβουλγαρικών φυλών σε μια περιοχή, στην οποία υπήρχε ολιγάριθμος
θρακικός πληθυσμός. Οι μεταβολές και οι μετακινήσεις αυτών των λαών
είναι αρκετά μακρόχρονες και περίπλοκες, αλλά έχει τόσο μεγάλη σημασία
για τη διαμόρφωση του σημερινού μας έθνους, ώστε αξίζουν τον κόπο οι
πολυάριθμες μελέτες και η συνεχής εκλαΐκευση αυτού του επιστημονικού
προβλήματος.
-229-
Истинската история на България. Началото
Δεν υπάρχει ίσως περιπλοκότερο πρόβλημα για τους Βούλγαρους
ιστορικούς, αρχαιολόγους, λαογράφους και γλωσσολόγους από το ζήτημα
για την πρώτη πατρίδα των σλαβικών λαών. Μπορεί να θεωρηθεί πια
αποδεδειγμένο, ότι γύρω στο τρίτο τέταρτο της Β' χιλιετίας π. Χρ. αυτές οι
φυλές ζούσαν κάπου μεταξύ του ποταμού Βίσλα και του μέσου ρου του
Δνειπέρου. Την περίοδο Π" έως Α' αι. π. Χρ. αρχαιολογικά μνημεία, που
ερμηνεύονται ως «πρωτοσλαβικά», συναντιούνται πια σε πολύ εκτενέστερο
χώρο
-
μεταξύ της Βαλτικής και του Δούναβη, στη σημερινή
Βορειοανατολική Γερμανία, μεταξύ των ποταμών Όδερ και Βίσλα (στη
σημερινή Πολωνία και στις κοντινές περιοχές της Λευκορωσίας και
Ουκρανίας).
Τον Α' αι. μ. Χρ. εμφανίζονται και οι πρώτες γραμματειακές πηγές
για τους Σλάβους. Τότε Πλίνιος ο Πρεσβύτερος τους αποκαλεί «βενεδους»
και τους τοποθετεί ανατολικά του ποταμού Βίσλα. Λίγο αργότερα, τον Β'
αι., ο Κλαύδιος Πτολεμαίος αναφέρει, ότι κατοικούν στις ακτές της
Βαλτικής. Για τους «βενεδους» γράφει και ο Κορνήλιος Τάκιτος. Αρκετά
μεταγενέστερα ο Ιορδάνης γράφει στα «Γοτθικά» του, ότι οι Σλάβοι
διαιρούνται σε τρία μέρη
-
«βενέδοι» (δυτικοί), «άντες» (ανατολικοί) και
«σκλαβίνοι» (νότιοι). Από αυτές τις φυλετικές ομάδες προέρχονται και οι
σημερινοί δυτικοί, ανατολικοί και νότιοι σλαβικοί λαοί.
Τον Γ' και Δ' αι. πορεύοντας νοτιοανατολικά κάποιες από τις
γερμανικές φυλές (οι Γότθοι και οι Γεπίδες) διείσδυσαν στις περιοχές
κατοικημένες από Σλάβους. Ίσως κυρίως με αυτό το γεγονός πρέπει να
εξηγηθεί η διαίρεση των Σλάβων σε δυτικούς και ανατολικούς. Η
αρχαιολογική έρευνα πάνω σε αυτές οι διαδικασίες είναι αρκετά δύσκολη.
Οι πρώτοι πραγματικοί σλαβικοί οικισμοί και νεκροπόλεις
εμφανίζονται στις περιοχές του Άνω Δνειπέρου και της Άνω Έλβας.
* * *
Στο σημείο, στο οποίο έχει φτάσει η αρχαιολογική έρευνα, δεν θα
μπορούσαμε να πούμε, ότι αναζήτηση της αρχικής πατρίδας των
Πρωτοβουλγάρων στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία. Η πιο πιθανή υποψήφια
περιοχή για την περίοδο από τον Α' έως και τον Ε' αι. φαίνεται να είναι
αυτή στο μέσο ρου του ποταμού Ενισέϊ (σήμερα στη Νότια Ρωσία). Παρά
την ύπαρξη πολλών διαφορετικών υποθέσεων η πιο σωστή μετάφραση του
ονόματος «Βούλγαροι» φαίνεται το «άνθρωποι, λαός». Αυτός ο τρόπος
διαμόρφωσης εθνικών ονομάτων συναντάται σε πολλές άλλες περιπτώσεις
και είναι συνηθισμένος αυτή την εποχή.
-230-
Η αληθινή ιστορία της Βουλγαρίας: Η αρχή
Αναμφίβολα η πρώτη μνεία για το εθνικό όνομα «Βούλγαροι» είναι ο
Ανώνυμος Χρονογράφος του έτους
354.
Τον Ε' αι. ο Αρμένιος ιστορικός
Μωυσής Χωρηνής ονομάζει τους Βούλγαρους
«vhimdur-bulkar»
και τους
τοποθετεί βόρεια του Καύκασου, στη λεγόμενη «Χώρα των Βουλγάρων».
Παρά τις διάφορες ερμηνείες αυτών των πηγών είναι φανερό, ότι κάτω από
την πίεση των Ούννων σημαντικές πρωτοβουλγαρικές μάζες
προσανατολίστηκαν νότια, πέρασαν τα βουνά, και έφτασαν στο
Kars
της
σημερινής Ανατολικής Τουρκίας. Αυτοί οι Πρωτοβούλγαροι διατήρησαν
την εθνική τους αυτοσυνείδηση έως και τον
IH'
αι.
Μετά το
570
οι Πρωτοβούλγαροι διέθεταν κάποια σχετική
ανεξαρτησία μέσα στα όρια του Δυτικοτουρκικού Χαγανάτου, στον οποίο
πραγματοποιούνται περίπλοκες διαδικασίες κατακερματισμού και
αποσύνθεσης. Ένα από τα αποτελέσματα αυτού του κατακερματισμού είναι
και η ίδρυση της λεγόμενης ανεξάρτητης «Παλαιάς Μεγάλης Βουλγαρίας»,
μιας πραγματικής αυτοκρατορίας. Δεν είμαστε στη θέση να αναφέρουμε,
πότε ακριβώς πραγματοποιήθηκε αυτή η πολιτική ομοσπονδία όλων των
φυλών της στέπας μεταξύ της Βόλγας, του Καύκασου και του Δούναβη.
Προφανώς αυτό έγινε την περίοδο
631-635.
Ηγεμόνας του κράτους έγινε ο
«κυρός Κροβάτος» (έτσι ονομάζετα ο Κόβρατ στη Χρονογραφία του
Θεοφάνη Ομολογητή) μόλις γύρω στο
660.
Όρια της «Παλαιάς Μεγάλης
Βουλγαρίας» στα βόρεια ήναι οι στέπες στην περιοχή του ποταμού Ντόνετς,
στα δυτικά φτάνουν έως το Δνείπερο, στα νότια
-
έως τις ακτές της Μαύρης
Θάλασσας, στα ανατολικά
-
έως τις πηγές του ποταμού Κουνπάν. Η έκταση
αυτή είναι περίπου
500 000
τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Και σήμερα έχουμε αρκετά υπολείμματα από τους θησαυρούς του
Κόβρατ, που βρέθηκαν σε ανασκαφές στη Νότια Ρωσία. Ο
κατακερματισμός της «Παλαιάς Μεγάλης Βουλγαρίας» είναι και το τέλος
των «Βουλγαρικών καιρών» στις στέπες της Ανατολικής Ευρώπης και στις
βόρειες ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Για να αρχίσει ο καιρός των
Βουλγάρων νότια του Δούναβη
.
Οι πέντε γιοι του «κυρού Κροβάτου» αφήνουν βαθιά ίχνη στην
ιστορία της Ευρωπαϊκής Ανατολής. Ο Θεοφάνης γράφει «Ο πρώτος
αδελφός αναγκάστηκε από τους Χαζάρους να γίνει φόρου υποτελής και οι
Χαζάροι παίρνουν φόρους από το λαό του έως και σήμερα». Κατά το
λεγόμενο «Κατάλογο των χάνων της Βουλγαρίας» ο Μπεζμέρ (Βαϊάν,
Βατβαϊάν) κυβερνά
3
χρόνια το ακόμα ενωμένο κράτος πριν υποταχτεί από
τους Χαζάρους. Πριν από το θάνατο του πατέρα του φαίνεται, ότι ήταν
επίσημος διάδοχος.
Ο δεύτερος γιος του Κόβρατ ονόματι Κότραγ πέρασε τον ποταμό
Ντον και εγκαταστάθηκε πρώτα στις εκεί εύφορες περιοχές. Μετά από έναν
-231-
Истинската история на България. Началото
αιώνα οι διάδοχοι του ίδρυσαν ένα μεγάλο μεσαιωνικό Βουλγαρικό κράτος
κοντά στον ποταμό Βόλγα, το οποίο διατηρήθηκε έως και το ΙΓ' αι.
Οι Πρωτοβούλγαροι, που ακολούθησαν του δύο μεγαλύτερους
αδελφούς, άφησαν καταπληκτικά αρχαιολογικά μνημεία
-
π.χ. το μεγάλο
θησαυρό της
Malája Pereshchepina
(σήμερα
-
στην Ουκρανία). Τα χρυσά
αντικείμενα ζυγίζουν περισσότερο από
25
κιλά, ενώ τα ασημένια έχουν
βάρος
50
κιλών. Τώρα είναι σαφώς αποδεδειγμένο, ότι ο θησαυρός αυτός
αποτελεί μέρος των κτερισμάτων της ταφής του Κόβρατ
-
μια από τις
σημαντικότερες πολιτικές προσωπικότητες του Μεσαίωνα.
Ο τρίτος γιος του Κόβρατ Ασπαρούχ έφτασε στις εκβολές του
Δούναβη και το
681
ίδρυσε μαζί με τις εκεί σλαβικές φυλές ένα
ομοσπονδιακό κράτος, που θα αποτελέσει τη σημερινή Βουλγαρία. Στα τέλη
του Ε' και στις αρχές του Στ' αι. και οι άντες έχουν ήδη εγκατασταθεί
ανατολικότερα
-
στις περιοχές μεταξύ των Καρπατιών και του Δούναβη,
στις βόρειες ακτές της Μαύρης Θάλασσας, αλλά και στις αχανείς πεδιάδες
της Βορειοανατολικής Ευρώπης.
Οι υπόλοιποι δύο γιοι, ο Κούβερ και ο Αλτσέκ, πήγαν δυτικά και
εγκαταστάθηκαν στην Παννονία, στην επικράτεια του Αβαρικού
Χαγανάτου. Λίγο αργότερα ο Κούβερ προχώρησε νοτιότερα και η παρουσία
του λαού του άφησε βαθιά ίχνη στη λεγόμενη «Κεραμισιακή πεδιάδα»
(μεταξύ των σημερινών πόλεων
Bitolja
και
Prilep
στην περιοχή
Mariovo
της
F.Y.R.O.M.)
και στις επιγραφές γύρω από το γλυπτό του λεγόμενου
«Μαδαρικού Ιππέα» (στη Βορειοδυτική Βουλγαρία, όπου υπήρχε κέντρο
της πρωτοβουλγαρικής λατρείας). Πρόσφατα το όνομα του Κούβερ
συνδέθηκε από τους επιστήμονες και με το θησαυρό από την περιοχή
Vrap
στη σημερινή Αλβανία. Δεν υπάρχουν επίσης πια αμφιβολίες, ότι ο
θησαυρός αυτός ανήκει στο πρωτοβουλγαρικό πολιτισμό.
Αλτσέκ, τον οποίο οι περισσότεροι ερευνητές θεωρούν πέμπτο γιο
του Κόβρατ, εγκαταστάθηκε στις Βυζαντινές κτίσεις της Βόρειας Ιταλίας
και μετά έγινε υποτελής του Λογγοβάρδου βασιλιά Γριμουάλδο
(662-671).
* * *
Η έρευνα των σλαβικών οικισμών στη σημερινή Βουλγαρία έδειξε
αναμφίβολα, ότι η μόνιμη εγκατάσταση των φυλών αυτών στο χώρο των
Βακλανίων θα πρέπει να χρονολογηθεί στα πρώτα μόλις χρόνια του Στ' αι.
Φαίνεται, ότι αυτή η διαδικασία συνέχισε με μερικές άλλες εισβολές στα
τέλη του Στ' αιώνα, αλλά και τον Ζ' και τον Θ' αι. Η εγκατάσταση στη
σημερινή
F.Y.R.O.M.
και στην Ελλάδα έγινε την ίδια εποχή. Στην
Πελοπόννησο, η οποία κατά τον Καινσταντίνο Ζ' είναι «σλαβική και
-232-
Η αληθινή ιστορία της Βουλγαρίας: Η αρχή
βαρβαρική χώρα», ενώ οι μελίγγοι και οι εζερίτες διατήρησαν την εθνική
τους αυτοσυνείδηση έως και τον
Ш'
αι.
Αρχικά καλεσμένοι από τους βυζαντινούς αυτοκράτορες να τους
βοηθήσουν στους πολέμους οι πρωτοβούλγαροι σύντομα έγιναν εχθροί της
Αυτοκρατορίας. Μόνο στη διάρκεια της βραχείας περίοδο μεταξύ
490
και
540
αυτοί πραγματοποίησαν εννέα καταστρεπτικές επιθέσεις στη βυζαντινή
επικράτεια. Η πίεση συνέχισε με τις εκστρατείες των κουτιγούρων το
551
και
558-559.
Οι σλαβικές επιθέσεις ήταν ακόμα πιο ολέθριες για την
Αυτοκρατορία. Βασισμένοι στις καλά οργανωμένες προμηθευτικές βάσεις
πέραν του Δούναβη οι σλαβικές φυλές έκαναν συνεχείς εισβολές από το
πρώτο ακόμα μισό του Στ' αι., ενώ η κατάσταση έγινε σχεδόν ανεξέλεγκτη
με τις καταστρεπτικές πολιορκίες της Θεσσαλονίκης μεταξύ
584
και
675-
677
και της ίδιας της Πρωτεύουσας το
626.
Βαθμιαία οι Σλάβοι
εγκαταστάθηκαν σε όλα τα Βαλκάνια.
Μετά το
660
οι πρωτοβούλγαροι με επικεφαλής τον Ασπαρούχ
έφτασαν κοντά εκβολές του Δούναβη βρίσκοντας τη σημερινή Βουλγαρία
κατοικημένη από τους «επτά σλαβικές φυλές και τους Σεβέρους».
Προφανώς οι σλαβικές φυλές αυτές είχαν πια κάποια μορφή κρατικού
οργανισμού, με το οποίο ο Ασπαρούχ είχε ομοσπονδιακές σχέσεις. Έτσι
τέθηκαν τα θεμέλια του νέου κράτους
-
της Βουλγαρίας.
Τουλάχιστον τα πρώτα εκατό χρόνια της ύπαρξης της η Βουλγαρία
είχε τελείως ομοσπονδιακό χαρακτήρα. Φαίνεται, ότι σ' αυτή την περίοδο οι
σλαβικές φυλές διατήρησαν την εσωτερική τους οργάνωση άθικτη.
Μετά την ιστορική νίκη του Όγγλου (κοντά στις εκβολές του
Δούναβη) το καλοκαίρι του
680
η πίεση του Ασκαρούχ πάνω στην
Αυτοκρατορία συνέχισε και τον επόμενο χρόνο. Δυστωχώς δεν είμαστε σε
θέση να αναφέρουμε την ημερομηνία της πρώτης Βυζαντινο-Βουλγαρικής
συνθήκης αλλά η σύγκριση των γεγονότων στις πηγές δείχνει, ότι αυτό έγινε
κάπου μεταξύ τις
18
Μαρτίου και
9
Αυγούστου του
681,
πιθανότατα στα
τέλη της άνοιξης.
* * *
Η Μεγάλη μετανάστευση των λαών τελειώνει πια. Οι ελεύθερες, μη
κατοικημένες εκτάσεις της Ανατολικής Ευρώπης εξαντλούνται. Η δύσκολη
και μακροχρόνια μετάβαση αυτή από την Αρχαότητα στο Μεσαίωνα έβαλε
όμως τα θεμέλια του σημερινού μας κόσμου.
Ελληνική μετάφρασι/: Γεράσιμ Πβτρίνσκι
»233- |
| any_adam_object | 1 |
| author | Petrinski, Ivan |
| author_facet | Petrinski, Ivan |
| author_role | aut |
| author_sort | Petrinski, Ivan |
| author_variant | i p ip |
| building | Verbundindex |
| bvnumber | BV035239722 |
| ctrlnum | (OCoLC)300147761 (DE-599)BVBBV035239722 |
| edition | 1. izd. |
| era | Geschichte 100 v. Chr.-700 gnd Geschichte 1750-2000 gnd |
| era_facet | Geschichte 100 v. Chr.-700 Geschichte 1750-2000 |
| format | Book |
| fullrecord | <?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><collection xmlns="http://www.loc.gov/MARC21/slim"><record><leader>00000nam a2200000 c 4500</leader><controlfield tag="001">BV035239722</controlfield><controlfield tag="003">DE-604</controlfield><controlfield tag="005">20090122</controlfield><controlfield tag="007">t</controlfield><controlfield tag="008">090112s2008 ab|| |||| 00||| bul d</controlfield><datafield tag="020" ind1=" " ind2=" "><subfield code="a">9789542802860</subfield><subfield code="9">978-954-28-0286-0</subfield></datafield><datafield tag="035" ind1=" " ind2=" "><subfield code="a">(OCoLC)300147761</subfield></datafield><datafield tag="035" ind1=" " ind2=" "><subfield code="a">(DE-599)BVBBV035239722</subfield></datafield><datafield tag="040" ind1=" " ind2=" "><subfield code="a">DE-604</subfield><subfield code="b">ger</subfield><subfield code="e">rakwb</subfield></datafield><datafield tag="041" ind1="0" ind2=" "><subfield code="a">bul</subfield></datafield><datafield tag="049" ind1=" " ind2=" "><subfield code="a">DE-12</subfield></datafield><datafield tag="084" ind1=" " ind2=" "><subfield code="a">7,41</subfield><subfield code="2">ssgn</subfield></datafield><datafield tag="100" ind1="1" ind2=" "><subfield code="a">Petrinski, Ivan</subfield><subfield code="e">Verfasser</subfield><subfield code="4">aut</subfield></datafield><datafield tag="245" ind1="1" ind2="0"><subfield code="a">Istinskata istorija na Bălgarija</subfield><subfield code="b">načaloto</subfield><subfield code="c">Ivan Petrinski</subfield></datafield><datafield tag="250" ind1=" " ind2=" "><subfield code="a">1. izd.</subfield></datafield><datafield tag="264" ind1=" " ind2="1"><subfield code="a">Sofija</subfield><subfield code="b">Siela</subfield><subfield code="c">2008</subfield></datafield><datafield tag="300" ind1=" " ind2=" "><subfield code="a">239 S.</subfield><subfield code="b">Ill., Kt.</subfield></datafield><datafield tag="336" ind1=" " ind2=" "><subfield code="b">txt</subfield><subfield code="2">rdacontent</subfield></datafield><datafield tag="337" ind1=" " ind2=" "><subfield code="b">n</subfield><subfield code="2">rdamedia</subfield></datafield><datafield tag="338" ind1=" " ind2=" "><subfield code="b">nc</subfield><subfield code="2">rdacarrier</subfield></datafield><datafield tag="490" ind1="0" ind2=" "><subfield code="a">Historia incognita</subfield></datafield><datafield tag="500" ind1=" " ind2=" "><subfield code="a">In kyrill. Schr., bulg. - Zsfassung in engl., franz., griech. und russ. Sprache u.d.T.: The authentic Bulgarian history ...</subfield></datafield><datafield tag="648" ind1=" " ind2="7"><subfield code="a">Geschichte 100 v. Chr.-700</subfield><subfield code="2">gnd</subfield><subfield code="9">rswk-swf</subfield></datafield><datafield tag="648" ind1=" " ind2="7"><subfield code="a">Geschichte 1750-2000</subfield><subfield code="2">gnd</subfield><subfield code="9">rswk-swf</subfield></datafield><datafield tag="650" ind1="0" ind2="7"><subfield code="a">Ethnogenese</subfield><subfield code="0">(DE-588)4121225-3</subfield><subfield code="2">gnd</subfield><subfield code="9">rswk-swf</subfield></datafield><datafield tag="650" ind1="0" ind2="7"><subfield code="a">Protobulgaren</subfield><subfield code="0">(DE-588)4047547-5</subfield><subfield code="2">gnd</subfield><subfield code="9">rswk-swf</subfield></datafield><datafield tag="650" ind1="0" ind2="7"><subfield code="a">Geschichtsbewusstsein</subfield><subfield code="0">(DE-588)4020526-5</subfield><subfield code="2">gnd</subfield><subfield code="9">rswk-swf</subfield></datafield><datafield tag="650" ind1="0" ind2="7"><subfield code="a">Bulgaren</subfield><subfield code="0">(DE-588)4088623-2</subfield><subfield code="2">gnd</subfield><subfield code="9">rswk-swf</subfield></datafield><datafield tag="651" ind1=" " ind2="7"><subfield code="a">Bulgarien</subfield><subfield code="0">(DE-588)4008866-2</subfield><subfield code="2">gnd</subfield><subfield code="9">rswk-swf</subfield></datafield><datafield tag="689" ind1="0" ind2="0"><subfield code="a">Protobulgaren</subfield><subfield code="0">(DE-588)4047547-5</subfield><subfield code="D">s</subfield></datafield><datafield tag="689" ind1="0" ind2="1"><subfield code="a">Geschichte 100 v. Chr.-700</subfield><subfield code="A">z</subfield></datafield><datafield tag="689" ind1="0" ind2=" "><subfield code="5">DE-604</subfield></datafield><datafield tag="689" ind1="1" ind2="0"><subfield code="a">Bulgaren</subfield><subfield code="0">(DE-588)4088623-2</subfield><subfield code="D">s</subfield></datafield><datafield tag="689" ind1="1" ind2="1"><subfield code="a">Ethnogenese</subfield><subfield code="0">(DE-588)4121225-3</subfield><subfield code="D">s</subfield></datafield><datafield tag="689" ind1="1" ind2=" "><subfield code="5">DE-604</subfield></datafield><datafield tag="689" ind1="2" ind2="0"><subfield code="a">Bulgarien</subfield><subfield code="0">(DE-588)4008866-2</subfield><subfield code="D">g</subfield></datafield><datafield tag="689" ind1="2" ind2="1"><subfield code="a">Geschichtsbewusstsein</subfield><subfield code="0">(DE-588)4020526-5</subfield><subfield code="D">s</subfield></datafield><datafield tag="689" ind1="2" ind2="2"><subfield code="a">Geschichte 1750-2000</subfield><subfield code="A">z</subfield></datafield><datafield tag="689" ind1="2" ind2=" "><subfield code="5">DE-604</subfield></datafield><datafield tag="856" ind1="4" ind2="2"><subfield code="m">Digitalisierung BSB Muenchen</subfield><subfield code="q">application/pdf</subfield><subfield code="u">http://bvbr.bib-bvb.de:8991/F?func=service&doc_library=BVB01&local_base=BVB01&doc_number=017045537&sequence=000004&line_number=0001&func_code=DB_RECORDS&service_type=MEDIA</subfield><subfield code="3">Abstract</subfield></datafield><datafield tag="940" ind1="1" ind2=" "><subfield code="n">oe</subfield></datafield><datafield tag="942" ind1="1" ind2="1"><subfield code="c">901</subfield><subfield code="e">22/bsb</subfield><subfield code="f">0903</subfield><subfield code="g">499</subfield></datafield><datafield tag="942" ind1="1" ind2="1"><subfield code="c">900</subfield><subfield code="e">22/bsb</subfield><subfield code="f">09014</subfield><subfield code="g">499</subfield></datafield><datafield tag="942" ind1="1" ind2="1"><subfield code="c">900</subfield><subfield code="e">22/bsb</subfield><subfield code="f">09021</subfield><subfield code="g">499</subfield></datafield><datafield tag="942" ind1="1" ind2="1"><subfield code="c">901</subfield><subfield code="e">22/bsb</subfield><subfield code="f">0904</subfield><subfield code="g">499</subfield></datafield><datafield tag="942" ind1="1" ind2="1"><subfield code="c">900</subfield><subfield code="e">22/bsb</subfield><subfield code="f">09015</subfield><subfield code="g">499</subfield></datafield><datafield tag="943" ind1="1" ind2=" "><subfield code="a">oai:aleph.bib-bvb.de:BVB01-017045537</subfield></datafield></record></collection> |
| geographic | Bulgarien (DE-588)4008866-2 gnd |
| geographic_facet | Bulgarien |
| id | DE-604.BV035239722 |
| illustrated | Illustrated |
| indexdate | 2024-08-10T01:06:34Z |
| institution | BVB |
| isbn | 9789542802860 |
| language | Bulgarian |
| oai_aleph_id | oai:aleph.bib-bvb.de:BVB01-017045537 |
| oclc_num | 300147761 |
| open_access_boolean | |
| owner | DE-12 |
| owner_facet | DE-12 |
| physical | 239 S. Ill., Kt. |
| publishDate | 2008 |
| publishDateSearch | 2008 |
| publishDateSort | 2008 |
| publisher | Siela |
| record_format | marc |
| series2 | Historia incognita |
| spelling | Petrinski, Ivan Verfasser aut Istinskata istorija na Bălgarija načaloto Ivan Petrinski 1. izd. Sofija Siela 2008 239 S. Ill., Kt. txt rdacontent n rdamedia nc rdacarrier Historia incognita In kyrill. Schr., bulg. - Zsfassung in engl., franz., griech. und russ. Sprache u.d.T.: The authentic Bulgarian history ... Geschichte 100 v. Chr.-700 gnd rswk-swf Geschichte 1750-2000 gnd rswk-swf Ethnogenese (DE-588)4121225-3 gnd rswk-swf Protobulgaren (DE-588)4047547-5 gnd rswk-swf Geschichtsbewusstsein (DE-588)4020526-5 gnd rswk-swf Bulgaren (DE-588)4088623-2 gnd rswk-swf Bulgarien (DE-588)4008866-2 gnd rswk-swf Protobulgaren (DE-588)4047547-5 s Geschichte 100 v. Chr.-700 z DE-604 Bulgaren (DE-588)4088623-2 s Ethnogenese (DE-588)4121225-3 s Bulgarien (DE-588)4008866-2 g Geschichtsbewusstsein (DE-588)4020526-5 s Geschichte 1750-2000 z Digitalisierung BSB Muenchen application/pdf http://bvbr.bib-bvb.de:8991/F?func=service&doc_library=BVB01&local_base=BVB01&doc_number=017045537&sequence=000004&line_number=0001&func_code=DB_RECORDS&service_type=MEDIA Abstract |
| spellingShingle | Petrinski, Ivan Istinskata istorija na Bălgarija načaloto Ethnogenese (DE-588)4121225-3 gnd Protobulgaren (DE-588)4047547-5 gnd Geschichtsbewusstsein (DE-588)4020526-5 gnd Bulgaren (DE-588)4088623-2 gnd |
| subject_GND | (DE-588)4121225-3 (DE-588)4047547-5 (DE-588)4020526-5 (DE-588)4088623-2 (DE-588)4008866-2 |
| title | Istinskata istorija na Bălgarija načaloto |
| title_auth | Istinskata istorija na Bălgarija načaloto |
| title_exact_search | Istinskata istorija na Bălgarija načaloto |
| title_full | Istinskata istorija na Bălgarija načaloto Ivan Petrinski |
| title_fullStr | Istinskata istorija na Bălgarija načaloto Ivan Petrinski |
| title_full_unstemmed | Istinskata istorija na Bălgarija načaloto Ivan Petrinski |
| title_short | Istinskata istorija na Bălgarija |
| title_sort | istinskata istorija na balgarija nacaloto |
| title_sub | načaloto |
| topic | Ethnogenese (DE-588)4121225-3 gnd Protobulgaren (DE-588)4047547-5 gnd Geschichtsbewusstsein (DE-588)4020526-5 gnd Bulgaren (DE-588)4088623-2 gnd |
| topic_facet | Ethnogenese Protobulgaren Geschichtsbewusstsein Bulgaren Bulgarien |
| url | http://bvbr.bib-bvb.de:8991/F?func=service&doc_library=BVB01&local_base=BVB01&doc_number=017045537&sequence=000004&line_number=0001&func_code=DB_RECORDS&service_type=MEDIA |
| work_keys_str_mv | AT petrinskiivan istinskataistorijanabalgarijanacaloto |